SCÁRPE GRÓSE
‘Cár ‘Ár§énğ!
‘cú-m’íè cámbíà’l-múnd
da-quánd’ér fiœ.
‘Ì’è ‘sémpàr túnd
m’ámpàr
‘ch’ì-§ìr tróp fórt
e álúra mé,
stüf, ‘da-stár-gh‘ádré
‘ám’séd’sün’sàs
e ‘aspét ch’ì-vàg avanti
o fórsī ‘ándré
e, ‘s’á-scámpa áncúra ‘n-pó
‘á’n-voī pénsàr
á ‘quél c’ám’túcrà védàr
ó ’c’à ‘pérdrò.
Ámarcórd!
Qúànd í nóstri véci
‘í’gníùn’sü ‘dá’l stále
‘cúi’séci pién ‘d-làt
‘ch’ì ‘spüméü fœra
pàr fàr fúrmàī, ricóta
e cúlasíùn
Ádés
cún l’árìa ‘ch’á-tír
‘á’gh-sárebī ‘dà-fnìr ‘anca’án pár§ùn.
‘N’á vóta pói
qúand’ávrìū la f-néstra
la matína
§víà dai campanási ‘án cúnfü§íùn,
fœra, ‘á’ghér’ná prucesíùn
‘d’pégre, váche e bœ,
pastúri e cúntádìn,
§énta ‘c’ú’l ‘scárpe gróse
e’l-sárvèl fín
Á’nchœ
‘án-véd’á-n §ìr
pü ‘gnánca ‘na gálìna,
‘ávé’d- súltànt
dál máchine pàr ‘strà
e dútùr, ávucáti
méstri e prúfesùr,
§énta’á’d-qualità
Però…
‘d’ál scárpe gróse
‘á’m’è-sún scúrdà
párché ‘án’tla tésta
e déntr’ál cœr
‘a’gh’íò ‘n-ciúdà.
Mauro Zecca
TRóP TARDI
Ó trúà ‘n’ámìgh ch’i-m’arcúntà
la stória gráma c’à-ghè capità:
á’v-la dig, ánca s-l’a-né ‘na núvità
parché ánchœ, c’úl dóne
l’è-mèi stàr áténti a quél c’ás-fà
Mé ‘aghéu ‘na múīéra un dì
e c’úmè tanti
frá sùl e nüvle
‘a’sándéū avanti
Lé l’ávréū stárme
sémpr’áū§ìn,
mé ‘á-prefériū ‘i’a-mighi
e un fiásc’á’d-vin
De’d-ménga, ándéū
a védàr la partida
e lé l’ándéū a spàs
cùn la sœ ámìga
Quànd poi ‘ál-bálùn
‘í’ér’án’télevisiùn
á’n-cà ‘á’ghér sémpàr discüsiùn
Ogni múmént la lüstreù
e la déū la cera
e me, al bar “da Mario”
a’tíréū sera.
‘An’ múntagna, l’ávréū §íràr
‘an mè§ ‘ál róce;
me ‘á-préferìū ándàr
al §œg ‘dál bóce.
L’ávréū ándàr ‘án píasa
a védàr §énta béla,
me á’la-púrtéū
sü pàr la Mistadéla.
Andéūn a balàr
ándúè-ch’á-cpíà§éu a le
ma áū’dìg
cl’érùn pü ‘ál vóte
c’á-gh’ándeū da me.
‘Acsì è sucés
che ‘na matina
c’à ‘sùn túrnà a cà,
me muīéra
‘án-l’ó pü trúà
Sü’n-t’un fóī ‘ághér scrít
“An’me sércàr
che a cà cùn te
‘án-ghé vói pü stàr”.
È pasà n‘án
e l’á-n’è-pü turnà
fórsi, ó sbaglià quaícò!
E sultànt ádès ‘ca-sùn
chi da’pàr mé,
avrébi tant púdér
túrnàr ‘andré!
Mauro Zecca